Historia wsi Kalinowo, czasy najazdow tatarskich oraz ciezkie doswiadczenia mieszkancow

Wieś Kalinowo powstała najprawdopodobniej w XV w. Pierwsza wzmianka o miejscowym proboszczu o imieniu Mathias pochodzi z roku 1499 r. Tę datę uważa się za rok założenia miejscowości, co było punktem wyjścia do zorganizowania w 1999 r. obchodów 500-letniej rocznicy istnienia wsi. Prawdopodobnie już wtedy w Kalinowie znajdował się kościół. Tatarzy zniszczyli go jednak przed rokiem 1656. Podobnie jak w innych miejscowościach, tak i tutaj wiele budynków zostało zniszczonych i spalonych, wielu mieszkańców zabito (ok. 800) lub pojmano do niewoli.

W obliczu najazdu Tatarów proboszczowi parafii pastorowi Baranowskiemu udało się uciec z żoną i dwuletnim dzieckiem i schronić w pobliskich lasach. Jednak, kiedy zmuszeni głodem wyszli ze swej kryjówki i udali się na plebanię do wsi Cihy, gdzie tamtejszy kościół ocalał jako rzekomo katolicka świątynia, dostali się w ręce Tatarów. Podczas transportu jeńców, którzy dostali się do niewoli, dziecko Baranowskiego zaczęło płakać, co wyraźnie zdenerwowało strażników. Jeden z nich złapał je i rzucił nim o drzewo, gdzie malec już pozostał. Chłopczyk jednak nie umarł. Znaleźli go miejscowi wieśniacy, którzy zatroszczyli się o niego. Chłopiec dorastał następnie w Ełku.

Pastor Baranowski, po tym jak stał się tatarskim jeńcem, wykonywał niewolniczą pracę galernika. Umarł w Kandii na Krecie. Natomiast nauczyciel Zambrovius, również pochodzący z Kalinowa, zdołał wydostać się z niewoli. Na wiązkach sitowia i trzciny, które posłużyły mu za tratwę, przeprawił się przez Dniepr, po czym dotarł w końcu do swojej rodzinnej wioski, gdzie zastąpił pastora Baranowskiego.

16.7.1938 r. historyczna nazwa miejscowości została zmieniona na Dreimühlen